Sinds 2011 wordt cariës geclassificeerd als een niet-overdraagbare ziekte (non-communicable disease). Het ontstaan van een cariëslaesie is het gevolg van een ecologische verschuiving binnen de tandplak of biofilm. Deze verschuiving houdt in dat de microbiële samenstelling van de biofilm verandert, waarbij een evenwichtige populatie micro-organismen overgaat in een acidogene en cariogene gemeenschap. Deze verandering in biofilmactiviteit wordt voornamelijk veroorzaakt en in stand gehouden door de frequente consumptie van fermenteerbare koolhydraten die de balans tussen demineralisatie- en remineralisatieprocessen verstoren. Het verlies van mineralen in de harde tandweefsels resulteert uiteindelijk in de vorming van een cariëslaesie. Het cariësproces leidt tot een ontstekingsreactie in het pulpaweefsel. Naarmate de cariëslaesie dichter bij de pulpa komt, nemen zowel de intensiteit als de omvang van deze reactie toe. Bij het voortschrijden van een cariëslaesie en de betrokkenheid van de pulpa kan een endodontische behandeling noodzakelijk zijn.
Bij tijdelijke gebitselementen vraagt dit om een zorgvuldige aanpak. Niet behandelen of te vroeg extraheren heeft namelijk grote gevolgen: verlies van ruimte in de tandboog, verstoorde eruptie van blijvende elementen en functieverlies. Een endodontische behandeling – vaak pulpatherapie genoemd – is daarom cruciaal voor het behoud van het tijdelijke gebitselement en de algehele mondgezondheid van het kind. Het draait om het juiste moment, de juiste indicatie en de juiste techniek. Een verkeerde inschatting kan leiden tot onnodig verlies van elementen of juist tot onvoldoende behandeling van een ontstoken pulpa. Door tijdig in te grijpen en de pulpastatus nauwkeurig vast te stellen, voorkom je complicaties en draag je bij aan een gezonde tandontwikkeling.
Dit programma is bedoeld om tandartsen inzicht te bieden in de aanbevelingen en richtlijnen op basis van de huidige klinische en wetenschappelijke kennis over de verschillende aspecten van de endodontische behandeling bij tijdelijke gebitselementen. Er wordt ingegaan op de processen die zich in de pulpa voltrekken bij diepe tot zeer diepe cariëslaesies. Daarnaast komen diagnostische parameters en een stap-voor-stap beschrijving van de klinische procedures binnen de diverse behandelingsmodaliteiten aan bod. De training sluit volledig aan bij het principe van Evidence-Based Practice: je combineert wetenschappelijk bewijs, klinische expertise en de voorkeur van de patiënt tot de best mogelijke zorg.